CZęŚć III Przeczytałam "Exhibicję" i "Tchnienie". Dziękuję. Warto było przeczytać. Z niektórymi aspektami spotkałam się po raz pierwszy. Przede wszystkim przybliżyły mi one Twoją postać. Twoją służbę. To piękne. Jesteś piękny, Trzymam kciuki za Twoją dalszą działalność i życzę samych zielonych świateł na Twej drodze. Inspirujesz mnie... Z wyrazami szacunku i podziękowaniami M. z wrocławskiego G. W. Uslyszalam od Pana slowa: "niech sie darzy".To bylo jak nacisniecie dzwonka.Struny mojego serca zadrzaly.Otworzylam ksiazke i przeczytalam pierwszy wiersz.Znalazlam sie w innej czasoprzestrzeni.Jakze panu jestem wdzieczna za chwile wzruszenia i CISZY w otaczajacym chaosie.Calosc pochlonelam jadac autobusem do domu.To wspaniale uczucie spotkac kogos,kto Czuje.Bardzo serdecznie panu dziekuje za dar i przesylam serdeczne pozdrowienia: Ewa Woszczynska Tak naprawdę nie wiem, co chciałabym napisać... mimo wszystko muszę. Spotkaliśmy się dziś we Wrocławiu na ulicy Oławskiej, zaczepiłeś mnie a ja, zasłuchana muzyką i myślami wzięłam Cię za obcokrajowca. Po chwili dotarło do mnie, że mówisz o książce. O poezji. Wyjąłeś malutką książeczkę i wręczyłeś za moje trzy złote. Kiedy powiedziałeś, że to zmieni moje życie, zaśmiałam się w sobie, pytając, co jeszcze może mnie zaskoczyć, co jeszcze nowego, bardziej szalonego mógłby pisać w swej książce jakiś nieznajomy. Nie przeglądałam jej do teraz, zabiegana własnymi sprawami. Czytam ją. Pisząc te słowa, co chwilę czytam kolejne strony. Nie potrafię znaleźć słów, które w sposób odpowiedni wyraziłyby to, co czuję teraz, od chwili przeczytania pierwszych kilku zdań. Zostałam postrzelona. I nie jest szokujące wcale to, o czym piszesz lecz to, ¯E piszesz o tym w ogóle. Przerzucam stopniowo kartki i z każdym kolejnym słowem przeżywam coś niesamowitego. Tak dziwnie jest czytać własne myśli! Wszystko, co opisujesz dzieje się w mojej głowie, wszystkie te nadzieje, pytania i szokujące odpowiedzi na nie, wszystko, wszystko, wszystko. Nawet spotkania z ludźmi wydają mi się podobne, choć to inni ludzie, inne Ja. Nie wiem, czy jest Ci bliska idea the venus project, ale to, że opisujesz wszystkie towarzyszące mi codziennie emocje, myśli i wątpliwości... To niesamowite zdarzenie.To, że trafiło do mnie coś takiego właśnie w momencie, gdy zaczynałam wątpić w sens własnej pracy i myśli, kiedy czułam przygniatającą mnie negatywną "rzeczywistość", że wśród całego tłumu spotkaliśmy się - właśnie dziś, teraz - jest czymś niezwykłym... Emocje nie są łatwe do wyrażenia, szczególnie słowami, szczególnie na piśmie, przez pismo... ale chciałam Ci podziękować. Za ten moment na ulicy Oławskiej, który dał mi tak wiele energii, za słowa, które wzniecają ogień i wiarę, że nie jesteśmy sami, poszukujący prawdy i miłości. Zjednoczenia. Płaczę teraz, ale to jedna z najwspanialszych chwil w moim nowym, świeżym życiu. Dziękuję Ci za to. Kocham Cię. Mam nadzieję, że będziesz żył wspaniale i że Twoja książka trafi do jak największej ilości serc i umysłów. A Miejmy nadzieję, iż Pana twórczosc zostanie doceniona, ja głeboko w to wierze, i tak jak przeczytanie 1000 stron ksiazki zajmuje mi jeden dzień tak Otwarcie zajeło mi godzinę. Nie mam odwagi sama zacząc pisać dla szerszej publicznosci moje słowa wedrują jedynie gdzies w otchłań internetu ale sadze, ze czas zaczac brac przyklad z takich ludzi jak Pan. Co najlepsze, podczas czytania usmiech sam pojawial mi sie na twarzy. Wspaniałe! Pozdrawiam serdecznie i zycze sukcesow. Miałam nie czytać i nie pisać maila. Ciekawość sprawiła, że rozpoczęłam książkę. Jestem realistką wiec nie lubie poezji ani poetów. Ale sięgnęłam po lekture. Przez pseudonim!!! Pustelnik wzorujący sie na Dalajlamie...intryguje. Przeczytałam Otwarcie ale nie było moje ,lecz mojej koleżanki .A jeśli coś staje mi się bliskie chce żeby należało tylko do mnie .Jestem zainteresowana wszystkim co jest napisane przez pana. Wierze w siłę przyciągania ,więc jeśli Sekret jest prawdą wkrótce stanę się posiadaczką pana książek. A pan wierzy ? Ananke - Czy lubi pani poezję? - zapytał. hej! Kiedy zajrzałam do książki,rozdział I - Czerwony- wzrokowo rzuciły mi się pierwsze słowa " lubi pani poezję" tak mnie przywitałeś na poznańskim deptaku i tak trafiło za piątaka do mnie Twoje "Otwarcie".Zaczęłam czytać a czytając cały czas czekałam na jakąkolwiek rozmowę Twoją i Mateusza ( - trzymałeś w napięciu do końca ,do odkrycia i do otwarcia ). PIęKNE TęCZOWE OTWARCIE - powiem prostymi słowami - zaciekawiła mnie - czytałam jednym tchem i jest super.Serdecznie pozdrawiam i życzę powodzenia i sławy ale sławy w innym rozumieniu - niechaj Twoje "kartki" trafiają do rzeszy tłumu, życzę mnóstwo czytelników. Ucałowania dla mamy. zdobywczyni "Otwarcia" Drogi poeto, wiem,ze spotykasz na swojej drodze zycia tysiace ludzi i moze nie zapamietales sobie tej kobiety zakochanej w swoim mezu kanadyjczyku ze, szklana bariera jezykowa.... i bez grosza przy duszy... Chce Ci podziekowac za usmiech, slowa o milosci bezwzglednej i Twoja poezje, oraz ksiazke,ktora z bardzo wielka emocjonalnoscia maluje prawdziwy los ludzi zyjacych bez ludzi,ktorzy ich kochaja ,ktorzy w nich wierza i w skarb,ktory moga swiatu podarowac. Ty przypomniales mi,ze moja milosc do ludzi ,moj usmiech i moje slowa sa darem dla ludzi i zaraz w samolocie do Monachium stalam sie kochajaca usmiechajaca poetka na zywo- turecki stewart pomogl moje przyjciolce cos zalatwic w samolocie i spytal co za to dostanie -ja odpowiedzialam,ze usmiech i wiersz-usmiechnal sie i odszedl...pozniej po przeczytaniu nowonarodzonego wiersza (oczywiscie po niemiecku i z nazwa jego Boga w wersie go blogoslawiacym) podszedl i zwierzyl sie,ze byl wzruszony do lez pieknem wyrazenia- wrocil z lufthansowymi pralinkami na podziekowanie... Niech Twoje otwarcie sie nie konczy i milosc Cie do konca pochlania. Ola Rempel z Alp Meżczyzno kochajacy ludzi, usmiechajacy sie do nich i obdarowujacy ich swoimi pieknym jezykiem - zyj tak dalej i niech Bog milosci strzeze Cie na wszytkich drogach Twych Witaj, Witam. Zastanawiam się właściwie dla czego piszę tego maila?Pewnie dostajesz setki podobnych, ale skoro już się zdecydowałam dokończę..mało tego był już tyle razy modyfikowany, że :)juz sama nie wiem czy zawrę w nim to wszystko co chcę:). A więc jestem przekonana, że należą ci się ogromne podziękowania za to, że dałeś mi szansę na przeczytanie Twojej powieści.Wiesz było w tym, zresztą nadal jest coś mistycznego, a że nigdy nie miałam do czynienia z magią wyobrażam sobie że własnie tak ona wygląda. Pojawiasz się nie wiadomo skąd, nie przedstawiasz się, wprowadzasz wraz z sobą odrobinę zamętu wymieszanego z ciekawością i onieśmielasz?tak onieśmielasz...:)stanowczo;)na dodatek odgrywasz wątek początkowy książki...no nie często się to zdarza..a było to miłe. Po Twoim wyjściu czuję się nieco dziwnie i myślę sobie, że no tak znowu jakiś maniak na coś mnie naciągnął:)wybacz;)mało Tego spowodował, że z reguły ja gaduła nie mogłam wydusić z siebie słowa(nie znosze kiedy mężcztyźni to ze mną robią...tracę wtedy grunt pod nogami a myślę że twardo stąpam po ziemi:) ale to chyba Ten Twój uśmiech, ciepły i miły głos i ta miłość do całego świata i wszystkich ludzi aż bijąca od Twojej osoby...co tez nie często się zdarza. Książka wywołała kolejną falę przyjemności z czytania po tym jak wspomniałeś o mieście , w którym się urodziłam a mianowiecie Grudziądzu (i osiedle Mniszek też znam doskonale:-). Więc sam widzisz ....to magia i jestem przekonana, że Anachoreta Tulku miał być właśnie dla mnie....i książka ta nie spocznie bezczynnie na półce bo już ustawiła się kolejka do jej przeczytania...więc rozpowszechniam miłość...:-) Wielkie dzięki..też za to, że jeszcze na tym świecie są tacy ludzie jak Ty:-) Ps.Przepraszam, że pozwoliłam sobie mówić Ci na Ty mam nadzieję, że zbytnio nie depczę Twojej prywatności i wierzę, że jeszcze kiedyś odwiedzisz Rumię i centrum Handlowe Auschan (KappAhl) i sprzedasz mi kolejną swoją książkę.Będzie mi bardzo miło.Pozdrawiam. Z miłością..... Venus imieniem D:-) Gdy przyszedł pan i zapytał czy lubię czytać pomyślałam:''Jakiś wariat,czego on chce''.Bieg wydarzeń był jeszcze większym zaskoczeniem nawet dla mnie.Po chwili miałam w ręku pańską książke i zastanawiałam się co dalej... |
